شب که شد جوش فغانم همنوای عندلیب

در عرق گم گشت چون شبنم صدای عندلیب

خلق معشوقان کمند صید مشتاقان بس است

نیست غیر از بوی گل زنجیر پای عندلیب

زیر نقش پای او ما هم سری دزدیده ایم

سایهٔ گل گر بود بال همای عندلیب

جلوهٔ گل گر چنین طاقت گدازیها کند

بعد از این خاکستری یابی به جای عندلیب

کاروان رنگ و بورا هیچ جا آرام نیست

صد جرس می دارد اینجا های های عندلیب

عجز هم ما را در این گلشن به جایی می برد

نیست کم از ناله ، بال نارسای عندلیب

بر جبین برگ گل چین می طرازد موج رنگ

پر به سامان است محراب دعای عندلیب

ای که خواهی پاس ناموس محبت داشتن

شرم دار از دیدن گل بی رضای عندلیب

حسن مستغنی ست از شهرت نواییهای عشق

هیچکس گل را نمی خواهد برای عندلیب

یک سر مویم تهی ازصنعت منقارنیست

ناله اندود است از سر تا به پای عندلیب

بیدل از غفلت تلاش بسترگل می کنم

ورنه زیر بال داردگرم جای عندلیب